De Leipziger zoo is in 1878 opgericht en in 1898 omgezet van een privat-onderneming naar een NV.
Het terrein  was aanvankwelijk 7 ha groot en werd in 1927 uitgebreid tot 12,5 ha.
In 1976 vond de laatste uitbreiding van plaats tot 22,5 ha.

Eerst na de val van de muur werd besloten om over te gaan tot sanering en renovatie.
En een omvangrijke projecten werden ontwikkeld.
Het ontwerp is een geraffineerd plan, wat door de inmiddels volgroeide aanplant de bezoekers het idee geeft dat alles mijlen ver uit elkaar ligt.
Grote weiden en terrassen wakkeren dit gevoel nog aan.
Toch ziet men hier en daar nog sporen van de oude tuin, zoals de afgrijselijke berenburcht en apenhuis.
De burcht echter wordt op den duur vervangen door nieuwbouw, hetgeen al merkbaar is door de nieuwe verblijven van de lippenberen.
Op korte termijn zullen ook de brillenberen volgen en wat er met de oude burcht zal gebeuren is nog niet bekend.

Ook werkelijk imposant is het enorme Pongoland voor de mensapen.
Een grote dome (koepel) waarin de binnenverblijven zijn, met buiten werkelijk gigantische leefgebieden voor de gorillas, orangs en chimpansees.
V.w.b. de chimpen nog iets opmerkelijks. De gehele volwassen groep komt uit Holland, het TNO-complex Rijswijk.
In ieder geval zijn ze hier beduidend beter af!

Prachtig zijn ook de terrassen voor Amurtijgers en leeuwen.
Het valt toch altijd weer op dat de duitsers v.w.b. de dierentuinbouw de toon kunnen zetten, GROOT, WIJDS INDRUKWEKKEND, en
geld speelt geen rol schijnt.

Ook opmerkelijk is het olifantengebouw, een oude indiaase tempel, compleet met bassin en de bezoekers kunnen de dieren achter glas aanschouwen in het bad.

Achter het oude apenhuis verrijst een nieuw gebouw dat de horizon overschaduwd, en als een enorme dome oprijst, Gondwanaland, s’werelds grootste overdekte regenwoud.

Het zou zo maar kunnen, dat deze zoo wedijvert met Hannover om de eerste plaats op de ranglijst.

Het is altijd weer een genot om deze tuin aan te doen.